« Le Ching Tea House »

Matagal ko nang pangarap magkaroon ng TV tuner sa PC ko. Mga last month siguro, gusto ko nang magkaroon. Kaya kahapon, nagroon ako ng chance para bumili ng TV tuner.

Naghanda na ako para magpunta ng Gilmore dahil doon ako bibili. Pero bago ako pumunta sa Gilmore, dumaan na muna ako sa webzone dahil pupunta daw si Albert doon. Sakto, aalis din pala si Hubert at dumating naman si Solomon, kaya sabay-sabay na kaming umalis. Pupunta nga pala si Hubert sa Robinson’s Galleria para magparefund ng ticket (yata). Kaya habang nasa FX kami at bumibyahe patungong Cubao, napagisip-isip kong samahan muna sila Hubert sa Galle’ para sabay-sabay na kaming tatlo. Pagdating sa cubao, nag-bus na kami para tipid, yun lang, ang bagal. Pero nakarating naman kami sa Galle’. Ayun, pagdating namin, pinuntahan na ni Hubert yung pakay nya doon. Bumili pa kami ng King Cone. Taenang King cone yan, biten! Yung waffer stick, illusion lang pala!!! Kala ko mahaba!!! Kasing laki lang pala ng pinkie finger. Pero masarap sya. Maya-maya, habang papalabas na kami ng mall, naisip kong sa Greenhills nalang bumili para mas malapit na at siguradong mura dun. Kaya nag bus na kami papuntang Viramol.

Lecheng Tea House yan! Le Ching Too!
After ng ilang months, naka-apak nanaman ako sa Greehills. Naalala ko tuloy yung time na nakita naming dalaawa ni Armel dun si Kristine Hermosa w/ her 2 sisters. Anyweeeyz, ayun nilakad namin papuntang Viramol. Excited na ako, nag biglang… under renovation pala yung Viramol. Damn it!!! Sinubukan naming ikutin ang buong mall baka may bukas na tindahan ng PC parts. Napadpad kami sa “Car Park…” basta ganun yung pangalan nung parang mini-mall na yun, nakalimutan ko na. At Sa wakas, nakabili na rin ako. After kong makuha yung pakay ko, nag-ikot-ikot muna kaming tatlo para mag-hanap ng kakainan. Sinuggest ko sa kanila na sa Chinese Resaurant na lang para maiba naman. Edi pumayag naman sila at nag hanap ng Chinese restaurant. May nakita kami, ang cute ng pangalan!!! Naka-lagay sa malaking sign na color yellow, “Le Ching Tea House”. Pinasok namin sa loob, kaso taena, sarado na pala. Napa-“Lecheng Tea House naman yan oh!” kaming tatlo. Kaya tinuloy-tuloy na namin ang paghahanap. May isang chinese restaurant din kaso parang karinderya lang yung ambiance. Kaya bumak-out kami. Sinyod namin yung hallway na yun at meronng nakita si Solomon, tang-ina! Nakakatuwa at nakakatawa. Alam mo ba ang pangalan ng Chinese Restaurant na nakita namin? Kanina, “Le Ching Tea House” ngayon naman, “Le Ching Too”. BUWAHAHA!!!! Mga Leche!!! May “too” pa. Parang inaasar yung nauna, BUWAHAHA!!! Edi pinasok na namin yung Lecheng Too. Langya, Chinese Restaurant ba ‘to o Stockroom? Para kasing stockroom lang ng mga sapatos yung pintuan. Super underground at parang mga restaurant sa China Town sa America, yung mga napapanood ko sa pelikula. Pero ok lang, masarap naman siguro ang mga foods. Pumwesto kami sa dulong-dulo, yung tipong di na makikita ng ibang tao. Doon kami sa may electric fan, solo namin!!! Ayan, makakakain na kami. Habang naghihitay sa waiter para kunin ang Menu, kwentuhan muna tungkol sa mga kalokohang ginagawa pagwalang pambayad sa restaurant and so on. Ayan na, may menu na kami. Grabe ang hirap pumili. Gusto kong kumain ng pancit, kaso wala daw sila. Nakanampucha! Chinese restaurant ba ‘to??? Sinabi ko sa waiter, “Pwede bang magpaluto ng Lucky Me Chili-mansi?”, walang reaksyon yung waiter. BUWAHAHAHA!!! Pumili pa kami ng food. Si Solomon may napili, mura lang kumpara sa iba. Plain Soup worth 18 pesos. BWUAHAH!!! Sigurado akong sabaw lang na may patis yun. Kaya sabi ko wag yan! Kaya siopaw nalang inorder nya, 2 pcs. Worth 50 pesos. So 25 lumalabas, 25 pesos isa. Langya, Sampumpiso lang sa bay-3 yan!!! Si Hubert naman, Rice and Beef worth 80 pesos? Basta ganun. Ako naman Beef Noodle Soup worth 80 pesos. WAW nakakamis si Mommy!!! Mahilig kasi kaming kumain nun. Hehe… Habang naghihitay sa inorder, may umupong mga matatanda sa katabi naming table, pero di namin pinansin. Kwentuhan, kalokohan. After 6 months, dumating na yung order ni Solomon, siopaw. Tapos kay Hubert, yung kanin na may beef sa ibabaw, BWUAHAHAHAHA!!! PARANG SA DENTISTA GALING YUNG LALAGYAN na pag naghulog ka ng ngipin, makakarinig ka ng tunog na “tongk”. Dumating na rin yung order ko after 1 minute and 6 months. Nanghingi kami ng chopstix, tatlo. Yung isa para sa akin. Yung isa para kay Solomon, taena, Siopaw chinapstik! Buwahaha!!! At yung isa naman, para sa buhok ko (pero pano ba ilagay sa buhok yun?). Waw, heaven… sarap ng food ko. Habang kumakain kami, nag-kwekwentuhan kami tungkol sa “tae”. Kaya biglang nagtinginan sa amin yung mga katabi naming matatanda. BUWAHAHAH!!! Pero di namin pinansin. Si Hubert, parang kinakahiya kaming dalawa dahil sa “TAE!!!” buwahahaha!!! Ayun, after that, busog ako at lumabas na. Nilakad namin papuntang sakayan ng taxi. Taena, anlayo, nagutom ulit ako. Pero ayun, sa wakas, nakaraos rin. Umuwi na kami at nagtaxi. Traffic nga eh, kaya around 7:00 PM na kami naka balik sa webzone. Hindi ko makakalimutan yung Lecheng Tea House na yun at Lecheng Too na yan!!!Babalik kami jan at maghahasik ng lagim. –END-