« Forget this amber »
It’s 11:52 PM, 8 minutes before Christmas. I’m currently listening to The Everglow Album by Mae. I’m in track no. 4, Suspension, and I’m alone in my room typing this crap. I’m in my sleeping outfit and drinking warm dairy Anchor milk, my favorite brand and I’m ready to sleep. Patingin-tingin sa cellphone, expecting someone pero di mo nman alam kung i-tetext ka nya. 12:00 AM na! Marry Christmas to myself. Bumaba ako at binati ko si Daddy. Bumalik ako dito sa taas, in my room, and grabed my phone and the two important ladies of my life. My Mom and you know who. Nakakalunkot talaga pag kulang ang pamilya everytime na nagpapasko. Tatlong Christmas na ang dumaan na wala ang mom ko. Somehow, naka-survive naman kami. Naghahanda din kami kahit papaano. Kahit dalawa lang kami ng Dad ko dito sa bahay, may ilang putahe din kami para sa mga bisita nya kinabukasan. Mga inaanak at mga kumpare ng Dad ko, sila na ang umuubos nun.
8 minutes na ang nakalipas. Hindi ko pa rin feel na pasko. It seems like this is just an ordinary to me except that malakas ang sounds ko as the cold wind from my electric fan touches my face. Nagsisimula nang bumigat ang mga mata ko. Tumingin ulit ako sa cellphone ko pero wala pa rin nagrereply. Oh well, ok lang yun, nag text na naman sya kanina at nakausap ko na naman ang Mom ko nung isang gabi. Kaya okay lang sa akin kahit di na sila mag text or tumawag. Siguro tapusin ko na ‘to because I’m starting to get emotional. Maybe it’s because of the sound and the fact that I’m all alone here in my room knowing that other people are now enjoying, exchanging gifts and singing their Christmas songs with ther families and love ones… cut it out… my dad called me and informed me na tumawag relative namin sa kabilang street and pinapapunta kami. Hindi ako na excite… 12:22 AM
Already 4:43 AM, kakauwi ko pa lang galing sa relatives namin sa kabilang kalye. Wala lang… pinakita ko sa pamangkin ko yung larong Resident Evil 4 at pinahiram ko sa kanya yung game na yun. Kumain din ako kahit konti. After nun, umuwi na ako. And now, I really want to get a sleep and froget december, forget this amber. -END-
8 minutes na ang nakalipas. Hindi ko pa rin feel na pasko. It seems like this is just an ordinary to me except that malakas ang sounds ko as the cold wind from my electric fan touches my face. Nagsisimula nang bumigat ang mga mata ko. Tumingin ulit ako sa cellphone ko pero wala pa rin nagrereply. Oh well, ok lang yun, nag text na naman sya kanina at nakausap ko na naman ang Mom ko nung isang gabi. Kaya okay lang sa akin kahit di na sila mag text or tumawag. Siguro tapusin ko na ‘to because I’m starting to get emotional. Maybe it’s because of the sound and the fact that I’m all alone here in my room knowing that other people are now enjoying, exchanging gifts and singing their Christmas songs with ther families and love ones… cut it out… my dad called me and informed me na tumawag relative namin sa kabilang street and pinapapunta kami. Hindi ako na excite… 12:22 AM
Already 4:43 AM, kakauwi ko pa lang galing sa relatives namin sa kabilang kalye. Wala lang… pinakita ko sa pamangkin ko yung larong Resident Evil 4 at pinahiram ko sa kanya yung game na yun. Kumain din ako kahit konti. After nun, umuwi na ako. And now, I really want to get a sleep and froget december, forget this amber. -END-
---------------------------------------------